جایگاه آیات اعتقادی دراستنباط احکام

رآن اساس و منبع احکام فقهی است . به همین جهت در این مسئله که قرآن نخستین و مهم ترین منبع شریعتاسلامی است، تردید نشده است . از سوی دیگر، نگرش به آیات احکام درهرموضوعی که با شد، جدای از دیگر آیاتنیست; هر نگرش و توضیحی از احکام فقهی قرآن به مثابه دیگر بخش های معرفتی قرآن است . مسائل اعتقادی درضمن بیان احکام آمده و یا احکام، در ضمن مسائل اخلاقی و اعتقادی تبیین شده است . ازاین رو، و در راستای تنقیحمبانی نظری آیاتِ احکام، یکی از بحث ها درحوزه پژوهش فقهی ، بررسی آیات اعتقادی وجایگاه آن دراستنباطاحکام فقهی است . این دسته، بیش ترین آیات قرآن را تشکیل می دهند. به همین دلیل این سؤال مطرح می شودکه آیامی توان از این دسته از آیات، احکام فقهی استنباط کردو تا چه اندازه این استنادها حجت است ؟ دراین مقاله توضیحداده می شود که منظور از آیات اعتقادی کدام است؟ پیشینه این موضوع چیست و چند دسته هستند؟ مشکل استناد بهآن ها کدام است؟ آن گاه شکل استفاده از این دسته از آیات، انجام می گیردو سپس نظریه فقها نقل می گردد، وموارد استفاده از آیات و مطالب دی گری که طرح آن ها در استناد به آیات اعتقادی و آیات جهان بینی مفید فایدهخواهد بود، بیان خواهد شد.